In de Sint-Romboutstoren
De historische beiaard
De historische of oude beiaard weegt 39 ton en telt 49 klokken. Ze werden door 12 verschillende klokkengieters gegoten over een tijdspanne van vijf eeuwen. De oudste klokken dateren van 1480, 1498 en 1515. Systematisch werden er klokken toegevoegd en in 1556 kwam er een klavier dat met deze klokken was verbonden. Zowat de helft van de klokken (2de en 3de octaaf) zijn van de beroemde gieter Pieter Hemony (1674).
Dankzij de technische verbeteringen door Jef Denyn geldt deze beiaard nog steeds wereldwijd als prototype voor alle bestaande en vooral nieuwe instrumenten.
De nieuwe beiaard
In 1981 – onder impuls van toenmalig stadsbeiaardier Piet van den Broek – kreeg de Sint-Romboutstoren een 40 ton wegende nieuwe stadsbeiaard bestaande uit 49 klokken. Ze werden gegoten door klokkengieterij ‘Koninklijke Eijsbouts’ in Nederland. Dit prachtig instrument is de zwaarste beiaard van ons land en één van de zwaarste in Europa.
In de toren van de Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk
De toren van de Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk verloor haar beiaard op 24 november 1798. De klokken werden door de Franse bezetter uit de toren gehaald en naar Parijs gevoerd om te worden hergoten tot kanonnen.
Op initiatief van stadsbeiaardier Staf Nees werd een nieuwe beiaard besteld bij de gieterij Petit & Fritsen (NL). Het instrument werd in 1968, drie jaar na zijn dood, ingehuldigd en ingespeeld door zijn opvolger Piet van den Broek.
De beiaard telt 50 klokken en weegt iets meer dan 9 ton.
In het Hof van Busleyden
In 1953 kreeg de toren van het Hof van Busleyden een beiaard van 2,5 ton, bestaande uit 49 klokken gegoten door Marcel Michiels jr. uit Doornik. Het instrument werd door de stad aan de Koninklijke Beiaardschool geschonken als oefeninstrument voor de studenten van de wereldberoemde school. De beiaard in dit historische kader vormt de perfecte locatie voor beiaardconcerten, al dan niet gecombineerd met andere instrumenten of dans.
De kamerbeiaard
Sinds 2016 bezit de Koninklijke Beiaardschool een kamerbeiaard, het instrument weegt 1730 kg en heeft vijftig bronzen klokken. Traditioneel hangt een beiaard in een toren, we horen de klank maar zien noch het instrument, noch de muzikant. De kamerbeiaard brengt het instrument letterlijk dichter bij het publiek, de luisteraars kunnen zowel de beiaardier als de klokken zien.
Sinds januari 2018 kreeg het instrument een plaats in het paviljoen ‘Adèle Colson’ dat speciaal hiervoor werd gebouwd in de Sinte-Mettetuin. Adèle Colson is de eerste vrouwelijke gediplomeerde beiaardier ter wereld. Ze behaalde haar diploma in 1929 aan de Mechelse beiaardschool bij Jef Denyn.
De Hanswijkbeiaard
De mobiele beiaard van Hanswijk is privébezit van de kerkfabriek van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk in Mechelen. Het instrument weegt 556 kg en telt 30 klokken die in 1955 gegoten werden door Marcel Michiels jr. uit Doornik. Door zijn kleinere omvang (2,5 octaven) kan hij moeilijk een concertbeiaard genoemd worden. Zijn grote troef is dat hij mobiel is.
Het instrument is gemonteerd op het onderstel van een wagen en kan dus bespeeld worden terwijl het wordt voortgetrokken door paarden of mensen. Deze mobiele beiaard is een vaste waarde in de jaarlijkse Hanswijkprocessie. Net als de kamerbeiaard kan dit instrument worden gehuurd voor evenementen.
