Wat zit er écht in het schrijn van Sint-Rombout?
Tijdens de jaarlijkse Hanswijkprocessie werd het reliekschrijn van Sint-Rombout met veel eer en respect door de Mechelse straten gedragen. Veel mensen stonden recht als het schrijn passeerde, een teken van eerbied voor de patroonheilige van Mechelen. Maar wat zit er eigenlijk in die kist? En waarom wordt ze dit jaar uitzonderlijk geopend?
Waarom wordt het schrijn opengemaakt?
Het openen van een reliekschrijn gebeurt volgens een oude traditie, om de vijftig jaar. Dat heet een herkenning van de relieken.
Wat gebeurt er dan?
De bisschop opent het schrijn, samen met andere geestelijken en soms ook wetenschappers
Ze controleren of de relieken nog volledig zijn
Ze tonen (een deel van) het gebeente aan de gelovigen
Er wordt een nieuw verslag bijgestoken in de kist
Daarna wordt het schrijn opnieuw verzegeld
In Mechelen gebeurde dat eerder in 1925 en 1975. Nu, in het jubeljaar 2025, is het dus opnieuw zover.
Wat ontdekten we bij de vorige opening?
In 1975 onderzochten wetenschappers van de KU Leuven het skelet. Wat bleek?
Het ging om de resten van één persoon
Een man van ongeveer 1,67 meter lang
Hij stierf tussen 580 en 655 – dus veel vroeger dan gedacht
De klassieke sterfdatum van 775 bleek gebaseerd op een levensverhaal dat pas rond 1090 werd geschreven
Toch past die vroege datering goed binnen de geschiedenis van het christendom in onze regio. Rombout zou dus een tijdgenoot geweest zijn van andere missionarissen zoals Columbanus en Bonifatius, die in dezelfde periode in onze streken werkten.
Schedelbarst en rundsbotje: raadsels rond het gebeente van Sint-Rombout
De relieken van Sint-Rombout zijn niet alleen belangrijk voor het geloof, maar ook voor historisch en wetenschappelijk onderzoek.
Bij de opening van het schrijn in 1975 doken er een paar bijzondere vragen op: wat zat er wél in de kist, en wat niet?
Een schedel met een barst
Eén van de opvallendste vondsten was de bovenkant van de schedel.
Die werd in 1775 al eens getekend door kunstenaar Willem Herreyns. Op zijn tekening zie je duidelijk: een barst aan de linkerzijde van de schedel
Lange tijd dachten mensen dat dit bewijs was dat Rombout een gewelddadige dood was gestorven, zoals sommige legendes zeggen.
Maar recent onderzoek wijst erop dat de barst pas na zijn dood is ontstaan. Toch blijft er twijfel, want:
Niet alle sporen van geweld blijven bewaard in een skelet
Sommige lichaamsdelen ontbreken
Een botje dat niet klopte
Tijdens datzelfde onderzoek in 1975 vonden ze nog iets raars:
Een licht en zacht beentje dat niet bij het menselijke skelet leek te passen
Onderzoek toonde aan: het was geen menselijk bot, maar een rundsbot!
Hoe dat daar terechtkwam? Niemand weet het zeker. Per ongeluk toegevoegd tijdens een eerdere inspectie? Of misschien was het gewoon een grap van iemand?
Bij een nieuw onderzoek in 2004 was het botje plots verdwenen. Toen werd het zelfs omschreven als een os ignotum (onbekend bot). Sindsdien is het niet meer teruggevonden.
