De Onderwaterhond, het promotiezeil op de Komet-site en binnenkort ook het Bonobo-complex in Planckendael. Bart Smeets laat zelfs tot in Zuid-Afrika zijn artistieke handtekening achter met graffiti.
“Graffiti als handelsmerk”
“Een ondernemersverhaal over mij?”, dacht Bart Smeets. Als ondernemer had hij zichzelf nog nooit bekeken, maar toch is hij het. Hij had zich ook nog nooit een kunstenaar genoemd, maar toch stroomt hij over van het artistieke talent. Met zijn graffiti pimpt hij grote muren en voorziet hij steden en bedrijven van zijn eigen handtekening.
© foto Bart Smeets
Met een master in grafische kunsten en een klassieke schilderopleiding achter de rug, waagde Bart Smeets zich aan de graffitikunst. Dat doet hij al 6 jaar op zelfstandige basis. “De eerste stap naar zelfstandigheid was ontzettend moeilijk want ik wist niet wat er op me afkwam. Er volgden dan ook twee financieel spannende jaren, maar uiteindelijk is het de beste beslissing in mijn leven geweest. Zo staat mijn agenda al volledig volgeboekt voor dit jaar.”
Van de Dijlestad tot in Kaapstad
Wat begon met het schilderen van kinderkamers of het uitvoeren van kleine opdrachten volledig volgens de wens van de klant, is uitgegroeid tot een complete artistieke vrijheid. Vandaag kloppen bedrijven, festivals of steden bij Bart Smeets aan en laten ze hem zijn eigen goesting doen.
“Tijdens Mechelen Muurt heb ik bijvoorbeeld de Onderwaterhond gemaakt en ook aan de Komet-site hangt er nu een groot promotiezeil dat ik heb vervaardigd. Maar verder zit ik vooral buiten Mechelen, zelfs tot in Zuid-Afrika of binnenkort in Zweden. Toch heeft Mechelen iets speciaal en kijk ik uit naar één project in het bijzonder: gedurende drie maanden mag ik in Planckendael het bonobo-complex schilderen. Ik heb daar een groot deel van mijn jeugd doorgebracht, dus zeer bijzonder om te doen.”
Dromerig
Alles wordt gecreëerd met spuitbussen, af en toe in combinatie met een borstel. Het resultaat zorgt vrijwel altijd voor een vrolijk en positief gevoel.
“Logisch ook, aangezien ik in open ruimtes aan de slag ga. Al zou ik ooit wel eens iets duisterder willen maken. De laatste tijd ben ik veel bezig met het schilderen van kinderen of dieren. Die blaas ik op door de rest te verkleinen en veel met diepte te werken. Ook kleurgebruik vind ik heel belangrijk. Mijn identiteit? In het begin was dat hyperrealisme, maar dat laat ik stilaan los. Nu zou ik het omschrijven als fantastisch, dromerig surrealisme: een mix tussen illustratief en realistisch.”
Mechelse droom
Bart Smeets heeft intussen een mooi portfolio bij elkaar geschilderd, al staat er toch nog heel wat op zijn ‘zaken die ik nog wil doen’-lijstje. “Canvassen schilderen bijvoorbeeld. Ik doe dat nu al in mijn ‘vrije tijd’, maar door de drukke agenda kom ik er eigenlijk nooit toe. De droom om een eigen expo te houden, is er wel. Maar dat zal zeker niet voor 2020 zijn.”
Ook in Mechelen wil Bart Smeets nog verder zijn stempel drukken. “Door het middeleeuwse karakter van deze stad is dat niet makkelijk. Toch zou ik hier nog graag een grote muur willen schilderen waar ik voor de volle 200% achter sta.”
