ProjeKt 1892 maakt maatmeubilair met een likje duurzaamheid mogelijk
Maatmeubilair heeft altijd dat tikkeltje meer, maar ProjeKt 1892 zorgt nog voor een extra meerwaarde. Het Mechelse bedrijf, actief vanuit de oude brandweerkazerne, ontwerpt en realiseert interieurprojecten met circulaire materialen. Of toch waar mogelijk, want de grootste uitdaging waar zaakvoerders Mirko Arfeuille en Andries Vaneycken tegen opboksen is de hoge kostprijs.
Andries, wat moeten we weten over jou en medezaakvoerder Mirko?
“We komen allebei uit Melsbroek, maar wonen intussen in Mechelen. Onze vriendschap gaat al heel lang terug, maar ook professioneel hebben we enkele jaren samen doorgebracht. Mirko heeft onder meer bij Bosq en Bulo gewerkt en ook ikzelf ben van kinds af aan met hout bezig. Mijn familie heeft een trapmakerij, al sinds 1892. Vandaar onze naam: ProjeKt 1892. Initieel was het immers de bedoeling om in de zaak ervaring op te doen en dan zelf in de trappenbusiness te starten, maar uiteindelijk hebben we de stap naar maatmeubilair gezet.”
Jullie werken met allerhande materialen, en ook circulaire materialen proberen jullie erbij te betrekken?
“We werken met verschillende materialen, van spaan- en melanineplaten tot mdf en multiplexen. Maar door te werken met vaste leveranciers is het vinden van circulaire producten eerder moeilijk. Al trachten we wel alternatieven aan te bieden, zoals fineren of massiefhout. Dit volle hout is duurzamer, gaat langer mee en draagt ook CO2 in zich. Daarnaast gebruiken we panelen van graanafval.”
Is het merendeel van de projecten dan duurzaam?
“Helaas niet. Er wordt nog vaak naar laminaat of melanine teruggegrepen, want het grote struikelblok voor de duurzame alternatieven is de prijs. Onze klanten gaan zeker bewust om met materialen en levensduurte, maar evengoed met de kostprijs. En in het huidige systeem, is die prijs vaak een afknapper. Neem daar de materiaalschaarste bij en die uitdaging wordt nog uitdagender.”
Hoeveel duurder is dat dan?
“Een fictief voorbeeld: kijken we naar een maatkast, dan zit je voor de binnenkant aan 2 euro en de buitenkant, die steviger en gelakt moet zijn, aan 5 euro. Ga je voor duurzamer plaatmateriaal, dan kom je voor de binnenkant alleen al snel op 5 euro. Op een project van 2.000 euro is dat meteen een stijging naar 5.000 euro. Dat maakt het dus ontzettend moeilijk om mensen te overtuigen.”
Hoe argumenteer je dan aan klanten dat een duurzame optie toch aantrekkelijk is?
“Beleving is een heel belangrijke factor bij mensen. Als je hen laminaat en fineer toont, gaan ze sneller voor fineer kiezen. Ze voelen dat het om een natuurlijk product gaat en appreciëren dat veel meer. Daarom proberen we onze offertes ook goed op te splitsen en nadien in gesprek te gaan. Zo krijgen klanten op een transparante manier een overzicht van de mogelijkheden. Is de kost overbrugbaar, dan is de twijfel minder groot om dat bedrag neer te leggen.”
Is urban mining niet interessant voor jullie?
“Dat hebben we één keer gedaan en is een bijzonder boeiend concept. Alleen brengt het ook onzekerheid met zich mee. Je moet de materialen bijvoorbeeld al aankopen om ze aan klanten te kunnen voorstellen. Doe je dat niet, dan zijn ze vaak al weg wanneer effectief de beslissing wordt gemaakt om met die materialen aan de slag te gaan. We zitten bovendien vast aan de beschikbare materialen, wat het tekenwerk lastig maakt. Vandaag is er een plaat van 18mm voorhanden, maar morgen is dat er eentje van 20mm. Voor een maatwerkbedrijf is dat lastig.”
Wat zouden mogelijke opstapjes kunnen zijn?
“Een materialenbibliotheek georganiseerd op een hoger niveau met meer volume, is een mogelijke opstap. Je moet mensen de tijd gunnen om een maatmeubel te kopen met duurzame materialen. Dat is geen beslissing die vandaag op morgen gebeurd. En dus is er materiaalzekerheid nodig. Een andere hefboom is regelgeving. Als er strengere voorwaarden komen voor bepaalde lijmen of verven en die worden bijvoorbeeld vanaf 2050 opgelegd, dan zullen bedrijven wel volgen en bijgevolg ook de prijs. Vandaag moet alles efficiënt en economisch aantrekkelijk georganiseerd worden en dan valt het duurzame alternatief nog te vaak uit de boot.”
Waar halen jullie wel kracht uit?
“We zijn met drie: Mirko, een vaste medewerker en ik. Samen weten we wel wat, maar bijlange niet alles. Daarom delen we samen met onze leveranciers enorm veel kennis. Een netwerk is voor ons dus enorm belangrijk. Hetzelfde geldt voor samenwerking. We kopen fineren bij Bosq, doen het lakwerk bij Cammers, … We zoeken lokaal partnerships. Maar ook samenwerkingen met onze klanten bijvoorbeeld. Zij hebben vaak goede ideeën en we gaan dan ook meermaals in gesprek met hen tijdens het verkoop- en ontwerpproces. Dat is een continue samenwerking, zodat we hun wensen perfect kunnen vertalen naar de ruimte waarin het meubelstuk terecht komt en zodat we – waar mogelijk – wel voor een duurzaam alternatief kunnen gaan.”
Vanuit jullie prille ervaring: welke tip geven jullie andere ondernemers nog mee?
“Informeer je goed bij leveranciers, ga lokaal en geloof in het verhaal dat je brengt. Bij die laatste is het belangrijk om nee te durven zeggen tegen projecten die niet stroken met je visie. Neem niet werk aan om werk te hebben, maar durf te beargumenteren waarom een bepaald project niet overeenkomt met het verhaal dat je wil brengen. Mensen staan daarvoor open en waarderen dat.”
Welke drie woorden horen bij ProjeKt 1892?
“Lokaal en natuurproducten. En als derde zou ik maatwerk zetten. In mijn ogen brengt dat iets heel duurzaam met zich mee. Het impliceert een lange onderhandeling, een meubelstuk dat mensen echt koesteren en eentje dat dus jarenlang gebruikt zal worden.”
En dankzij ProjeKt 1892 staan we weer een stap dichter bij een circulaire regio Mechelen. Meer info over ProjeKt 1892 vind je op www.projekt1892.be.
Zit je zelf met vragen? Ben je op zoek naar informatie of inspiratie? Of ambieer je ook je eerste circulaire stappen te zetten? Laat het ons weten via circulaireeconomie@mechelen.be.
