“Het museum is het visitekaartje van de buurt”
Belinda loopt al jaren rond in wijk Nekkerspoel, eerst als wijkmanager, nu als projectmedewerker van de dienst Sociale Cohesie van Stad Mechelen. Het Speelgoedmuseum is voor haar toch echt wel iets speciaals.
Fijne herinneringen aan eerste samenwerkingen
Belinda herinnert zich de eerste samenwerking nog goed. “Toen ik jaren geleden mijn allereerste bewonersvergadering organiseerde, was dat in de cafetaria van het Speelgoedmuseum. Ik weet nog dat ik heel zenuwachtig was om die vergadering zelf te organiseren. Maar op de een of andere manier namen de museumverantwoordelijken toch een beetje stress weg door mij de rust en ruimte te geven om het in het Speelgoedmuseum te organiseren. Het was alleszins een fijne plek om zoiets te organiseren.”
Ook daarna werkte Belinda nog regelmatig samen met het Speelgoedmuseum: “Mijn eerste project waar ik als werknemer van de stad met het museum in contact kwam, was CoderDojo. Daar leerden we kinderen van de lagere school om hun eigen spelletjes te programmeren door middel van filmpjes en bewegende figuurtjes. Bijna een jaar lang gingen zaten we een keer per maand in de oude refter van het museum. Ik kwam dan op vrijdag alle spullen klaarzetten. Dan was het nog rustig. Maar op zaterdag liep het daar dan vol leergierige kinderen. Ze kregen na afloop altijd een drankbonnetje om nog iets te drinken in de cafetaria. Ik heb er heel mooie herinneringen aan. Die periode droomde ik stiekem van een eigen bureau in het museum. Dichtbij de mensen van de wijk. Die droom is jammer genoeg nooit echt uitgekomen (lacht).”
Bomen in opvallende kleuren voor het Speelgoedstraatje
“Een ander mooi en opvallend projecten was toen we de muur in het Speelgoedstraatje schilderden. We schilderden bomen in opvallende kleuren, die muurschildering staat er nog altijd en heeft het straatje toch wat opgevrolijkt. De mensen van het museum waren daar trouwens ook heel blij mee, aangezien ze voordien vanuit het raam van de cafetaria altijd uitkeken op een verloederde muur. Het schildermateriaal mochten we altijd in het museum opbergen, we probeerden dat altijd netjes te doen. Eerlijk gezegd, lukte dat niet altijd. Maar de mensen van het museum hadden daar wel begrip voor. Een project organiseren met buurtbewoners en kinderen kan soms hectisch zijn. Ik ben nog altijd trots op het mooie eindresultaat. Er zijn heel veel foto’s genomen van het project in het Speelgoedstraatje door mijn vaste fotograaf, Marcel De Prins, die me bij elk project heeft gevolgd. Marcel is intussen overleden, het vernieuwde speelgoedstraatje is dus ook altijd een fijne herinnering aan hem.”
Werken aan een mooi afscheid
“Nu gaat het Speelgoedmuseum verhuizen, dat vind ik iets minder leuk natuurlijk. Het museum was en is al jarenlang het visitekaartje van Nekkerspoel. Het zette de buurt mee op de kaart. We hebben nog onderzocht of we sommige ruimtes van het museum tijdelijk konden inzetten voor buurtactiviteiten. Maar in de ruimtes op de benedenverdieping was te weinig licht en het gebouw heeft helaas haar beste tijd gehad. Het is een beetje oubollig allemaal en hier en daar zie je al wat betonrot. De verhuizing is dus wel echt nodig. De prachtige collectie krijgt zo een nieuwe kans om te schitteren, maar voor de wijk vind ik het natuurlijk wel heel erg jammer.”
Ook veel mensen uit de buurt delen hetzelfde gevoel: “De buurtbewoners vertellen me hoe jammer ze het vonden toen ze hoorden dat het Speelgoedmuseum gaat verhuizen. En dus kwam ik tot de conclusie dat het museum wel een mooi afscheid verdient. Daarom startte ik een project waarbij we aan de hand van verhalen, foto’s en anekdotes, kunnen voor zorgen dat de herinneringen niet zomaar verloren gaan. We hopen dus om nog heel wat verhalen te verzamelen, zodat we zowel het Speelgoedmuseum als de wijk een blijvende herinnering kunnen geven.”
