De atleten uit de Mechelse regio spelen dit jaar een thuismatch. De Nationale Spelen gaan voor hen namelijk vlakbij huis door. Ze kijken er dus nog meer naar uit dan anders. De eerstejaarsstudenten journalistiek van Thomas More polsten naar de verwachtingen van de atelen van drie Mechelse clubs: Gymflex, Vrijbroek Hockey Club en BA De Beemden.
Gymflex - Gymnastiek
Die thuismatch dat kunnen de atleten van Gymflex zelfs nog iets letterlijker nemen dan de andere Mechelse atleten. Hun wedstrijden vinden plaats in Gymnopolis, de Mechelse turnhal war ze zelf hun trainingen afwerken.
Quinten - 19 jaar, vijfde deelname
“Zo’n wedstrijd is zwaar, het is dan ook de laatste keer dat ik meedoe aan de Nationale Spelen. Maar ik heb er wel nog steeds zin in.”
“Ik beoefen toestelturnen, de ringen doe ik het liefst. Door mijn sterke bovenarmen kan ik lang ondersteboven hangen. Ik heb veel geoefend en ben er vrij zeker van dat het goed gaat lukken. Goud, zilver en brons heb ik al gewonnen. Ik turn al bij Gymflex sinds ik jong was en heb dus vele uren getraind. Na deze wedstrijd doe ik niet meer mee. Bij de trainingen ben ik wel nog steeds aanwezig. Vroeger deed ik basketbal, maar turnen blijft mijn favoriete sport. Toch heb ik een beetje stress voor deze Nationale Spelen. Gelukkig komen mijn mama en papa supporteren.”
Montano - 23 jaar, vijfde deelname
“Ik doe mee voor het plezier, maar ook voor de medailles.”
“Ondertussen doe ik ongeveer al 18 jaar turnen. Ik begon ermee op mijn school, maar ben al snel naar hier gekomen. Ik doe mee met verschillende disciplines: de ringen, de grond, de rekstok en de sprong. Met de sprong heb ik ook al een gouden medaille gewonnen.”
“Het is ondertussen al de vierde keer dat ik meedoe aan de Nationale Spelen. Maar deze keer is het extra leuk, want de vorige keer kon ik plots niet meer meedoen doordat ik in quarantaine zat. Dat was jammer.”
“Eigenlijk doe ik toch vooral mee voor het plezier, maar ook voor de medailles. En mijn grootste supporters? Dat zijn mijn ouders, mijn oma, mijn pepe, eigenlijk gewoon mijn hele familie.”
Ruben - 24 jaar, vijfde deelname
“Zolang mijn lichaam gezond is en mijn spieren functioneren, zal ik blijven turnen.”
“Ik ben met de Nationale Spelen gestart toen ik ongeveer 18 jaar was, ik doe het nu dus al vijf jaar. Al sinds mijn vierde turn ik bij Gymflex. Zolang mijn lichaam gezond is en mijn spieren functioneren, zal ik blijven turnen.”
“Ik kijk heel hard uit naar de komende Nationale Spelen in Mechelen. Wat ik er zo uniek aan vind, is dat er zo veel jonge mensen aan meedoen die ook een beperking hebben, net zoals ik. Mijn ouders en de rest van mijn familie zullen mijn grootste supporters zijn. Ze zullen ook zeker en vast allemaal eens komen kijken want ze wonen hier allemaal in de buurt.”
“Toen ik hoorde dat ik mocht meedoen aan de Wereldzomerspelen in Berlijn was ik sprakeloos. Ik heb alleen nog maar competities in België gedaan, dus dit is de eerste keer dat ik naar het buitenland ga. Ik won al een paar medailles op de Nationale Spelen in België, maar een medaille winnen op de Wereldspelen in Berlijn zou echt leuk zijn.“
Sofie - 24 jaar, vijfde deelname
“Mijn grootste droom is om Nina Derwael te ontmoeten, dan kan ze mij wat tips geven. Zij is mijn grote voorbeeld.”
“Ik doe de damesbrug, de balk, de sprong en de mat. Die laatste vind ik het leukste. Mijn grootste doel op de Spelen is beter worden op elk toestel, maar het leukste aan Special Olympics is het plezier. Het maakt niet uit of ik win of verlies.”
“Twee keer per week trainen we in de turnhal, maar in de periode voor de Nationale Spelen zijn er af en toe extra trainingen. Dit jaar neem ik het op tegen Céline, een vriendin van de turnclub. Dat is een beetje raar, maar beter dan vorig jaar, toen was ik de enige persoon in mijn categorie.
“Mijn grootste droom binnen het turnen is om Nina Derwael te ontmoeten, dan kan ze mij wat tips geven. Zij is mijn grote voorbeeld.”
Busleyden Atheneneum De Beemden - Badminton
Het Busleyden Atheneum is een buitenbeentje op de Nationale Spelen, terwijl er vooral sportclubs deelnemen aan de Nationale Spelen, doen zij als school mee aan de Nationale Spelen van Special Olympics. Ze nemen deel met vier atleten. Thomas en Yoran zijn kijken er alvast heel erg naar uit.
Thomas - 18 jaar, tweede deelname
“Ik kijk hard uit naar de Nationale Spelen, maar plezier is voor mij belangrijker dan winnen. Mijn ouders en familie worden mijn grootste supporters.”
“Ik ben 18 jaar en kom uit Duffel. Op de volgende Nationale Spelen zal ik deelnemen aan het badmintontoernooi. Ik speel ondertussen al twee jaar badminton op school. Ik doe dit één keer per week gedurende een uur. Het leukste hieraan is dat ik nieuwe mensen kan ontmoeten en steeds nieuwe uitdagingen krijg door ertegen te spelen. Ik heb een aangeboren verlamming aan mijn hand, waardoor ik soms wat moeilijkheden heb. Ook op het badmintonveld, bijvoorbeeld met het opslaan en opwerpen van het pluimpje.”
“Vorig jaar heb ik voor het eerst deelgenomen aan de Nationale Spelen. Dat was een indrukwekkende ervaring. Het leukste is dat we onze passie kunnen delen met anderen en het kunnen opnemen in wedstrijden tegen andere spelers. Ik kijk er heel erg naar uit om dit jaar opnieuw mee te doen. Zeker omdat het dit keer zo dichtbij huis is. Mijn ouders en familie komen zeker kijken, en zij worden natuurlijk mijn grootste supporters. Naast badminton rijd ik graag paard. Wie weet, neem ik dus volgend jaar nog eens deel, maar dan bij het paardrijden. Zolang ik maar plezier heb.”
Yoran - 19 jaar, tweede deelname
“Vorig jaar heb ik een gouden medaille gewonnen. Dat was makkelijk. Ik had geen moeilijke tegenstanders.”
Yoran Serien is een 19-jarige atleet uit Schelle die dit jaar meedoet met de Nationale Spelen. De badmintonner won in 2022 al een gouden medaille. “Dit jaar is het de tweede keer dat ik meedoe aan de Nationale Spelen. Ik heb er wel veel zin in.”
“Ik vind badminton wel leuk. Je moet veel slaan tegen het pluimpje en je moet veel lopen. En je wint een wedstrijd als je een medaille krijgt. Vorig jaar heb ik een gouden medaille gewonnen. Dat was makkelijk. Ik had geen moeilijke tegenstanders.”
"De Nationale Spelen zijn speciaal omdat je een medaille krijgt en op een podium mag staan. Maar vorig jaar had ik stress om op het podium te komen. Als het liedje afging moesten wij naar voren lopen. Mijn mama zat daar en ik stress had. Maar het was leuk toen ik haar zag zitten."
“Ik was 10 jaar toen ik begon met badmintonnen. En ik speel altijd één tegen één. Maar ik zou het wel leuk vinden om een keer twee tegen twee te spelen. ”
“Maar dit jaar doe ik opnieuw mee aan de Nationale Spelen en speel ik voor BA De Beemden. Mijn broer komt dit jaar supporteren en mijn vriendin misschien ook.”
Vrijbroek Hockey Club Mechelen
De hockeyers van Vrijbroek Hockey Club Mechelen kijken enorm uit naar de Nationale Spelen. Voor hen is het extra spannend, want het is de allereerste keer dat ze meedoen.
Thomas - 22 jaar, eerste deelname
“Als ik mijn vreugde op een schaal van 1 tot 10 moest plaatsen, zou het een 10 zijn.”
“Het is de eerste keer dat ik mee doen aan de Nationale Spelen, en ik kijk er erg hard naar uit. Als ik mijn vreugde op een schaal van één tot tien mocht plaatsen, zou het een 10 zijn. Ik vind het leuk om samen met mijn teamleden te spelen, want ze zijn ook mijn vrienden. Na de trainingen doen we soms nog andere dingen zoals samen iets eten.”
“Ik kijk er ook naar uit om samen met mijn teamleden tactiek af te spreken. Een van onze sterktes is volgens mij aanvallen. Ik geloof ook dat wij zullen winnen, ook al is er sterke competitie met de andere ploeg. Mijn ouders en vrienden zullen mijn grootste supporters zijn. Ik denk dat ze heel blij zullen zijn als we winnen.”
“Buiten hockey spelen heb ik vroeger ook enkele jaren paardgereden. Uiteindelijk heb ik voor hockey gekozen omdat ik het leuker vond.”
Jelle - 27 jaar, eerste deelname
“Het is de eerste keer dat ik hockey speel voor zo’n grote wedstrijd. Maar dat houdt mij niet tegen om te winnen.”
“Toen ik voor de eerste keer meedeed met de Nationale Spelen, skiede ik in Polen. Dat was best cool, aangezien we grote en kleine bochten naar beneden namen.”
“Tijdens de trainingen vind ik het overzicht behouden en passen aan elkaar doorgeven het moeilijkst. Dat wil niet zeggen dat ik teamsport veel moeilijker vind, het is vooral moeilijk om rekening te houden met al mijn teamgenoten.”
“Het leuke aan de trainingen is dat ik passen kan geven aan mijn vriend Robbe. Een pluspunt om verdediger te zijn is wanneer ik een goede pas kan geven. Daarna wordt die voor mij in de diepte afgelegd en zo kan ik schieten op doel.”
“Ik kijk ernaar uit om deel te nemen aan de Nationale Spelen in Mechelen, want het is de eerste keer dat ik hockey speel voor zo’n grote wedstrijd. Maar dat houdt mij niet tegen om te winnen. Ik ben competitief en heb er alle vertrouwen in dat mijn teamgenoten en ik een medaille gaan winnen.”
Lente - 19 jaar, eerste deelname
“Mijn gouden tip? Veel passen geven, vrijlopen en veel trainen. We trainen elke vrijdagavond, ook wanneer het keihard regent, zoals nu.”
“Ik speel nog niet zo lang hockey. Door mijn vrienden, zoals Robbe, speel ik nu bij de Vrijbroek hockeyclub, hier in Mechelen. Paardrijden doe ik wel al wat langer, maar geen wedstrijden. Mijn gouden tip? Veel passen geven, vrijlopen en veel trainen. We trainen elke vrijdagavond, ook wanneer het keihard regent, zoals nu. Die trainingen met de groep vind ik het leukste aan hockey spelen.”
“Dit is de eerste keer dat ik meedoe. Ik heb dus wel een beetje stress. Ik heb nog nooit een prijs gewonnen, misschien enkel eens tijdens een loopwedstrijd. Winnen op de Nationale Spelen van Special Olympics is mijn grootste droom.”
"Mijn ouders en ik hebben samen besloten om mee te doen aan de wedstrijd. Zij zijn mijn grootste supporters en komen altijd naar de training kijken. De Nationale Spelen vinden plaats in Mechelen dit jaar, dus zij komen sowieso supporteren voor mij.”
“Wie zou mogen winnen op de Nationale Spelen, buiten ikzelf? Oei, moeilijk. Mijn vriend Robbe misschien. Die zou ik het wel gunnen, als het echt moet.”
Nele - 18 jaar, eerste deelname
“Ik weet nog niet hoe we gaan vieren als we winnen. Ik heb nog even tijd om daar over na te denken.”
“Vrijdag is mijn favoriete dag van de week, omdat ik hockey kan spelen. Mijn teamgenoten zijn ook hele goede vrienden. Robbe is een van hen. Hij gaf mij ooit een flyer om hockey te spelen en zo ben ik begonnen.”
“Dit is de eerste keer dat ik meedoe aan de Nationale Spelen. Het team en ik bereiden ons al lang voor. Als het hard regent, gaat de training niet door en dan mis ik die wel, maar dan kan ik thuis even tot rust komen.”
“Ik kijk uit naar de wedstrijd, maar ik ben ook een beetje zenuwachtig. Om die stress van mij af te laten, zet ik muziek op met mijn oortjes in en zing ik mee met Niels Destadsbader of K3. Het is tof dat we voor een mooie trofee spelen en ik hoop dat we winnen. Ik weet nog niet hoe we dat gaan vieren. Ik heb nog even tijd om daar over na te denken.
Robbe - 22 jaar, eerste deelname
“Ik heb niet echt één mooiste herinnering. Winnen maakt mij niet uit, ik wil me gewoon amuseren."
“Het is de eerste keer dat ik mee ga doen, maar stress heb ik niet. Ik heb er vooral veel zin in. Ik begon met hockey spelen, omdat ze spelers zochten. Het paste perfect in mijn weekplanning. Nu combineer ik het met voetbal en basketbal. Mijn vriendin Marie speelt hier ook hockey en is zeker en vast mijn grootste supporter."
“Het is elke vrijdag training. We beginnen dan elke keer met twee rondjes rond het veld. Daarna doen we wat loop- en passoefeningen. Tijdens de training schiet ik het liefst op doel. Ik ben snel en dat is wel handig in de aanval, want daar sta ik het liefst. Winnen maakt mij niet uit, ik wil me gewoon amuseren.”
De verhalen van deze Mechelse atleten kwamen tot stand met de hulp van Sharon Poppe, Fayrouz Abougarad, Hannes Artois, Rosie Lambeir, Terence Wong, Alexandra Cares Morales, Stien Vanden Bosch, An-Laurien Hofman, Niels D'hondt, Tone Berghmans, Robin Wyckmans, Jolien Dewaele, Rein Arnauts, Antje Eulaers, Ilaicha Vandeputte, Joke Van den Broeck, Eva Goubert, Luna Broeckx, Kaat Van den Broeck, Laura van Trijp, Lauren Van Uytven, Yoran Vancraenenbroeck, Pieter Keppens, Sebastien Van der Voordt, Alexander Ballekens, Evert Janssen, Dario Smekens en Brent Van de Kerckhof. Zij studeren journalistiek aan Thomas More in Mechelen en gingen op pad om de atleten te ontmoeten en hen te interviewen.
